نسیم نی زار

چند روز مونده به اعزامم برگه سفید اومد که خیلی چیزها رو درباره سرنوشت خدمت تعیین میکنه. این که کدوم یگان (نیروی انتظامی/سپاه/ارتش/وزارت دفاع) باید خدمت کنی و کدوم پادگان آموزش ببینی و روز اعزام کجا باید جمع بشی تو این برگه سفید اومده.

محل خدمت من هم نیروی انتظامی و پادگان آموزشی هم مرزن آباد شد. خدمت تو نیروی انتظامی سخت تر از سپاه و ارتشه چون هر کسی با هر مدرکی باید نگهبانی بده و کار اداری تعطیله مگر اینکه خوش شانس باشی یا پارتی داشته باشی.

مرزن آباد یکی از شهرهای شهرستان چالوسه که تو اخبار ترافبک صداوسیما زیاد اسمشو میبرند مثلا میگن جاده کرج به مرزن آباد یک طرفه شد و ... ولی این شهر قرار بود برای ما مفهوم جدیدی داشته باشه.

از اینکه نیروی انتظامی باید میرفتم راضی نبودم ولی اینکه قرار نبود تو شهر خودم یا اطرف شهرمون خدمت کنم منو راضی میکرد (این قضیه که دوست ندارم تو شهر خودم خدمت کنم بعدها هم یک جای دیگه مهم میشه)

روز اعزام فرا رسید و حدود 1000 نفر در یک پادگان نزدیک ساری جمع شدیم که از این 1000 نفر 800 نفرشون باید میرفتیم مرزن آباد!

سوار اتوبوس شدیم و تو اتوبوس ما و بقیه اتوبوسها بزن و بکوب و رقص و آواز خوندن برقرار بود انگار نه انگار که قراره از امروز بدبخت بشیم!

بالاخره ساعت 11 صبح رسیدیم به پادگان و باید می ایستادیم تو صف تا اسممون رو بنویسن. فوق دیپلمها جدا صف داشتن و لیسانسها هم جدا ولی صف ما یعنی صف فوق دیپلمه بی نظم و قاتی پاتی بود اون طرف صف لیسانسها کاملا مرتب و منظم بود من هم که دیدم اوضاع صف شیر تو شیره رفتم تو شهر یکم قدم زدم و برگشتم و جزء آخرین نفرهایی بودم که پذیرش شدم حدود ساعت 9 یا 10 شب بود که نوبت ما شد و من وارد پادگان شدم.

قسمت بعد

قسمت قبل

قسمت اول